Γειά σου Σμύρνη όμορφη γειά σου...Μαρίκα Παπαγκίκα. Σμυρνέικο μινόρε.(1919)

                                                        Αχ
                                                       Αν μ'αγαπά κι ειν'όνειρο ποτέ ας μη ξυπνήσω
                                                      ποτέ ας μή ξυπνήσω
                                                      (γειά σου Μαρίκα,γειά σου λέω!)
                                                      με τη γλυκιά σου χαραυγή, Θεέ μου ας ξεψυχήσω
                                                      Γειά σου Σμύρνη όμορφη, γειά σου!

   «Και μια φυλή ζει μέσα σας και λιώνει Και μια ζωή δεμένη σπαρταρά Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα,   πολίτικα, Μακρόσυρτα τραγούδια, ανατολίτικα, Λυπητερά...» Οι ρίζες μας βαθιές... Οι μνήμες πεισματικές... Ενάντια στην ιστορική λήθη θα εμμένουμε και θα επιμένουμε... Θα θυμόμαστε και θα θυμίζουμε... ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ; Ποτέ! Καμιά πατρίδα δεν είναι χαμένη όταν την κουβαλάς μες στην ψυχή σου... Οταν ζει στης καρδιάς σου την καρδιά- ακούς τον παλμό της... Κι όσο η Μικρασία έχει παλμό, είναι μια ζωντανή πατρίδα... Και όλοι εμείς της τραγουδάμε σιγανά, τρυφερά, σαν νανούρισμα τις νύχτες... «Σ΄ αγαπώ... Σ΄ αγαπώ γιατί είσ΄ ωραία... Σ΄ αγαπώ γιατί είσαι συ»! Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ (Επαναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ) Πηγή.

Μαρίκα Παπαγκίκα. Σμυρνέικο μινόρε.(1919)

Η ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΜΥΡΝΕΪΚΟΥ ΜΙΝΟΡΕ ΣΤΙΣ ΗΠΑ. ΗΧΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ ΤΟ 1919. ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ Η ΜΑΡΙΚΑ ΠΑΠΑΓΚΙΚΑ.ΤΟ ΣΜΥΡΝΕΪΚΟ ΜΙΝΟΡΕ ή ΜΙΝΟΡΕ ΜΑΝΕΣ ή ΜΙΝΟΡΕ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΟΣ ΜΑΝΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΞΑΣ ΥΠΗΡΞΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ ή ΓΙΟΒΑΝΙΚΑΣ (ΓΑΛΑΤΣΙ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ 1850, ΜΥΤΙΛΗΝΗ 1925) ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΩΣ Ο ΓΕΝΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΣΜΥΡΝΑΙΪΚΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ (Πηγή Παν. Κουνάδης).
MARIKA PAPAGIKA, SMYRNAIIKO MINORE

.

Aνατολή.  Παλαμάς Kωστής

 Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,

μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,

λυπητερά,

πώς η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!

Eίναι χυμένη από τη μουσική σας

και πάει με τα δικά σας τα φτερά.

Σας γέννησε και μέσα σας μιλάει

και βογγάει και βαριά μοσκοβολάει

μια μάννα· καίει το λάγνο της φιλί,

κ' είναι της Mοίρας λάτρισσα και τρέμει,

ψυχή όλη σάρκα, σκλάβα σε χαρέμι,

η λαγγεμένη Aνατολή.

Mέσα σας κλαίει το μαύρο φτωχολόι,

κι όλα σας, κ' η χαρά σας, μοιρολόι

πικρό κι αργό·

μαύρος, φτωχός και σκλάβος και ακαμάτης,

στενόκαρδος, αδούλευτος, ―διαβάτης

μ' εσάς κ' εγώ.

Στο γιαλό που τού φυγαν τα καΐκια,

και του μείναν τα κρίνα και τα φύκια,

στ' όνειρο του πελάου και τ' ουρανού,

άνεργη τη ζωή να ζούσα κ' έρμη,

βουβός, χωρίς καμιάς φροντίδας θέρμη,

με τόσο νου,

όσος φτάνει σα δέντρο για να στέκω

και καπνιστής με τον καπνό να πλέκω

δαχτυλιδάκια γαλανά·

και κάποτε το στόμα να σαλεύω

κι απάνω του να ξαναζωντανεύω

τον καημό που βαριά σάς τυραννά

κι όλο αρχίζει, γυρίζει, δεν τελειώνει.

Kαι μια φυλή ζη μέσα σας και λυώνει

και μια ζωή δεμένη σπαρταρά,

γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,

μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,

λυπητερά. (Ηχητικό ντοκουμέντο Εδώ.)

.Ενα βίντεο ντοκουμέντο το οποίο τραβήχτηκε από τον George Magarian είδε το φως της δημοσιότητας από τον εγγονό του Robert Davidian για τη Σμύρνη (πρίν καί μετά το 1922).